TÜİK ,Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırmasının 2015 yılı sonuçlarına göre Türkiye de yoksulluk oranı yüzde 21,9’dur. Bu demektir ki 79 milyon olan nüfusumuzun 17 milyon 300 bini yoksuldur. Bunların 15 milyonu seçmendir.
Bir ülkede yoksul sayısının artması , siyasi olarak yoksulluğu kullanmak niyetinde olanlar için aynı zamanda fırsat oluşturur.
Muhalefet partilerinin yapması gereken, Yoksulluğun çözümü için istihdam yaratacak ve gelir dağılımını düzeltecek projeler hazırlamak ve bu konuda halkı ikna etmektir.
İktidardaki partiler de yoksulluğu azaltacak projeler yapabilir. Ancak filli durumda yoksulluk arttığına göre bunu başaramamışlardır. Geriye tek alternatif kalıyor… Yoksul kesime çeşitli yöntemlerle bütçeden para dağıtmak , maddi ve manevi destekleri artırarak onları siyasi iktidara mecbur kılmak.
Ülke bir defa yoksulluk tuzağına girerse , yardım alanlar başka bir parti gelirse aynı yardımların kesilmesinden korkarlar ve hep aynı iktidar partisine oy verirler. Uzun süre iktidarda kalan partilerin doğru veya yanlış tasarrufları olabilir. Yanlışlardan hesap sorulacağından korkan iktidar partileri de otokrasiye kayar. Dikta rejim bir defa gelince bir daha gitmez. Zira gerideki tasarrufları her zaman sorgulanabilir.
Dikta rejimlerinde büyümeyi artırır mı ? Bu soru tartışmalıdır. Zira dikta rejimleri , piyasa ihlallerini önleyebilir, yatırımlar için pragmatik önlemler getirebilir ve büyüme artabilir. Ancak bütün bunların tersi de olabilir.
Bu gün dünyada Kesin olan sonuç yoksul ülkelerde aynı zamanda demokrasi yoktur. Yada demokrasinin olmadığı ülkeler yoksuldur. Dünyada dikta rejimleri ve yoksulluk birbirini besleyen bir süreç yaratmıştır.
Aşağıdaki Tabloda Freedom House tarafından İnsan Hakları ve Demokratik özgürlükler konusunda araştırma yapılan 183 ülkede , 113 bin ile 20.000 dolar arasında fert başına geliri olan ülkelerin yüzde 84’ü İnsan hakları ve demokratik özgürlükler açısından özgür ülkedir.
Geliri yüksek olup özgür ülke olmayanlar, Suudi Arabistan ve Körfez ülkeleri gibi petrolü olan ve fakat petrol gelirlerinin yalnızca birkaç aileye gittiği ülkelerdir. Bunlarda da kralları ve emirleri çıkarırsak, fert başına gelir yarı yarıya düşmektedir.
Fert Başına geliri 20.000 dolar ile 1000 dolar arasında olan ülkelerden yüzde 42 si özgür ülkedir. 1000 dolar altında
Hem yoksul , hem de İnsan hakları ve demokratik özgürlükler açısından özgür olmayan ülkelerde ikinci bir sorun , Vasıflı işgücünün , sermayenin dışarıya gitmesi ve bu ülkelerin hızlı bir beyin göçüne maruz kalmalarıdır. Bu da bir kısır döngüdür. Özgür olamayan ülkelerde sermaye çıkışı ve beyin göçü bu ülkeleri daha da fakirleştirmektedir.