İktisat politikalarında temel hedeflerden birisi “tam istihdam” hedefidir.
Tam istihdam hiçbir zaman sağlanamaz.. Zira uygulamada en iyi şartlarda işsizlik oranının yüzde 3-4 dolayından aşağı düşmez. Ancak bizde olduğu gibi bu oran resmi işsizlik olarak yüzde 10.5 ve gizli işsizleri de katarsak yüzde 30 dolayında olursa önemli bir riskler oluşturur.
Bugün anlaşılan odur ki İkinci Dünya Harbi dahil, Cumhuriyet tarihinin en ağır işsizliğini yaşıyoruz.
Üstelik bugünkü işsizler içinde, eğitilmiş insan ve uzman sayısı giderek artıyor.. Örneğin Medya sektöründe 3000-5000 kişi işsizdir. Finans sektöründe çalışanların yüzde 12’si halen işsizdir. Bu oran Ziraat ve Halk Bankaların da personel tasviyesi özel bankaların şube sayısının azaltılmasıyla, yüzde 40’a çıkmıştır. Ayrıca IMF’nin programında yer alan kamuda fazla istihdamın izalesi ile artış devam edecektir.
Ayrıca kamuda yeniden yapılanma sonucu da işsizlik oranı artacaktır.
Üstelik eğitilmiş insanların işsiz kalması toplum açısından bazı ilave maliyetler doğurmaktadır.
· Eğitilmiş insanlara ve uzmanlara bu toplum kaynak ayırarak, yatırım yapmıştır. Şimdi bu yatırım atıl durumda kalması, kaynak israfına neden olmaktadır.
· İşsiz kalan bu insanları özellikle yüksek öğrenim mezunları başta Kanada olmak üzere gelişmiş ülkelere gitmektedir. Teknik dilde “Beyin göcü “ yaşamaktayız. Eğitilmiş her insan, bir fabrika gibidir. Beynin göçüyle yapmış olduğumuz beşeri yatırımı sanayileşmiş ülkelere peşkeş çekmiş oluyoruz.
· Bütün toplumlarda eğitilmiş işsizlerin sosyal tepkileri ve itirazları daha çok ses getiriyor.
İşsizlik sorunu sosyal bir sorundur. Enflasyon, ekonomide suni bir rahatlık sağlar. Tahribatı uzun dönemde ortaya çıkar.. Bu sebeple enflasyonist politikalara karşı çok büyük tepkiler yoktur. Buna mukabil işsizliğe karşı olan tepkiler her zaman daha büyüktür. Ayrıca son örneği Ecevit hükümetinde de görüldü ki daralmanın olduğu dönemlerde iktidardaki siyasi partiler iktidarı ve seçimleri kaybetmiştir.
Netice olarak halen uygulanmakta olan bu istikrar programı sosyal boyutu olmayan istihdam sorununu dikkate almayan bir programdır. Ekonomik politikalar sosyal ve siyasi yapıdan soyutlanamaz. Aksi halde başarısız olur. Bu nedenle işsizlik sorunu mevcut iktisat politikasının bu yumuşak karnıdır.