İnsanlık tarihinde din ile demokrasi sürekli istismar edilmiştir. Din istismarının en yoğun şekli de siyasette olmuştur.
Hristiyanlıkta orta çağda, din adamları iktidar hırsı ve para hırsı ile , siyaseti de ellerinde tutmak istemiştir. Realist düşünenleri aforoz etmiş , cennetin anahtarlarını satacak kadar dini pervasızca kullanmışlardır.
Bu gün ise siyasette en fazla istismar edilen din , islamdır. Zira tarihi süreçte islam dini aynı zamanda siyaset, devlet, hükümet, yönetim esaslarını da düzenlemiştir.. Bu nedenle de bu alanda siyasi istismara daha açıktır. O kadar ki, Birçok islam ülkesinde yaşanmakta olan dikta rejimleri , diktayı sürdürmek için din istismarı yapmaktadır.
Kaldı ki , ‘’ islam cumhuriyeti ‘’ sözü de aslında dikta rejimlerini saklamak için kullanılmaktadır. Afganistan, İran, Moritanya, Pakistan gibi ülkelerde İslami yasalar anayasanın üzerindedir. Bu ülkelerde görünüşte monarşi yoktur ve fakat her alanda dini etkiler en yüksek düzeydedir.
İnanç istismarı , mezhepler açısından da , sürekli istismar istismar konusu olmuştur. Söz gelimi , İran , şii ve Caferi inancını , fars şövenizmini yaymak ve İran hakimiyeti için kullanmaktadır. İnanmış insanları istismar etmektedir.
2010 yılında Türkçe Konuşan Ülkeler Parlementerler Assamblesi Bakü’de yapıldı. Türk şehitliği yanında bizim diyanet işlerinin yaptırdığı caminin kapatılmasına biz tepki gösterdik. Azeri bakanlar , bu caminin İran tarafından bir propaganda alanı haline getirildiğini ve bu nedenle kapattıklarını açıkladılar.
Demokrasi ve Cumhuriyete gelince … Demokrasi ve cumhuriyet sözde değil , özde olmalıdır. Söz gelimi bu terimleri en az kullanan ülkeler , en demokratik ülkelerdir. Demokrasinin beşiği İngiltere de yönetim tarzı ‘’Monarşidir ‘’ Buna karşılık Marksizm , faşizm gibi birbirinin yüz seksen derece tersi radikal rejimler,demokratik görünmek için işçileri kullanmıştır. Nazi Almanya’sında Hitlerin partisi ‘’ Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi ‘’dir. Sovyetler Birliğinde Komünist partisi üyesi olmayanların , seçme ve seçilme hakkı yoktur.
Bütün bu istismarlar karşısında , Laikliğin dine değil , dini tahakküme ve istibdada ve insan istismarına karşı bir duruş olarak algılanması gerekir.
Türkiye de , AKP ‘ nin demokrasi ve din anlayışı açıkça biliniyor.. Parti içi demokrasi yok.. Böyle bir niyeti de yok. MHP’ nin yanlışı , din konusunda AKP’ ile yarışmaya kalkması … Parti içi demokrasi konusunda ise , AKP’ den bir adım daha ileri de yer alıyor. Her iki parti için de toplumun farklı bir beklentisi yok.
Din istismarı ve Demokrasi konusunda , kamu oyunun dikkati CHP üstünde yoğunlaşmıştır. Çünkü Türkiye ‘ye Demokrasiyi getiren CHP’ den kamu oyu demokrasiyi daha ileriye taşımasını beklemektedir.
Oysaki CHP ‘ bu güne kadar , her iki konuda da yalpaladı. Bu yalpalama Kılıçdaroğlu döneminde daha çok gün yüzüne çıktı. Bu gün CHP’ de Atatürk’e karşı olanlar , dini kullanmak isteyenler , Türkiye Cumhuriyeti ile hesaplaşmak isteyenler var ve daha da önemlisi laiklikten korkanlar var. Bu gibileri ve CHP’li yim diyen ve fakat CHP’ misyonundan habersiz magandalar , partiye özellikle eklendi. Bu nedenle laik ve demokratik insanlar CHP’ den geri durdu. CHP’ yi bu duruma sokanları kamu oyu biliyor.
Nasıl ki , Türkiye’yi içten ve dıştan çalışanlar yıkamadı. CHP’ yi de laiklik ve Demokrasi çizgisinden uzaklaştırmak isteyenler de yıkamadı.. CHP bünyesi , bu tür sapmaları reddetmeye başladı ve bu günlerde bu gibileri tasfiye ediyor.
İstanbul il kongresinde çarşaf liste uygulanması kurultaylarda ve diğer seçimlerde de devam ederse , bu süreç parti içi demokrasi konusunda CHP’ yi doğasında olan değerlerine yeniden yaklaştırabilir. Ayrıca CHP’ misyonunun devam etmesi için partinin mezhepsel ve etnik kimlik ayırımcılığı yapıyor izlenimini verecek politikalardan uzak durması gerekir.