Vergiler de iktisat ve Maliye politikasının birer aracıdır… Veri konulurken veya oranlar artırıldığında, getireceği hasılat yanında ne götüreceğine de bakılır…
Ne var ki, bizde aynı vergi aynı günde iki defa değişiyor..
Ekonomik ve sosyal etkileri dikkate alınmıyor… Çünkü vergi sistemine artık değişik gözle bakılıyor…
Örneğin Bazı mallarda ÖTV‘nin artırılması artık bana garip gelmiyor… Hatta bu artışlar vergi sisteminden beklenen hedeflere de uygundur… Bu hedefin ne olduğunu ve neden yapıldığını uygulama gösteriyor…
1)Ekonomik maliyetler topluma yayıldı…
Batık bankaların, arpalık olarak kullanılmış olan sosyal güvenlik açıklarının maliyeti topluma yayıldı.. maliyetleri de borçlanma ve dış borçlanma yoluyla topluma yayılıyor..
Krizden sonra, yangını önleme sloganıyla toplumun tepkisi bastırıldı… Ancak şimdi yangın yok deniliyor… Yine maliyetler gizli yolla, yani borçlanma yoluyla topluma yayılıyor.
Batan bankaların yurt dışına kaçırdıkları veya kendi firmalarında batırdıkları 50 milyar dolar borç olarak topluma yayıldı.. İstanbul yaklaşımı gibi yaklaşımlarla iflasları önlemenin maliyeti de halka aynı yolla yansıdı.
Bu gün finans sistemini düzeltmek adı altında , bankalara tanınan gizli avantajların (örneğin döviz yerine hazinenin dövize endeksli kağıdını tutmak) maliyeti de aynı şekilde topluma yansımaktadır.
Bu gibi gizli maliyetlerin toplum kısa dönemde farkına varmaz. Ancak orta ve uzun dönem de, şimdi olduğu gibi fakir sayısı artar. Sosyal anarşi, kapkaç artar.
2) içeriden kısıp , dışarıya veriyoruz..
Fakir fukaradan vergi toplandı.. İşçinin ve çiftçinin reel geliri düzeltildi.. Bu kaynaklar Cari dış açık yoluyla dışarıya transfer edildi.. Yani uygulanan politikalar fakir fukaranın elindekini avucundakini alıp , dışarıya aktaran bir içeriden emme – dışarıya basma tulumba gibi çalışıyor.
Açıkça görünüyor ki Hükümet Vergileri artırıp faiz dışı fazla veriyor… Cari açık vererek bu kaynakların dışarıya transfer olmasına yol açıyor.
Mamafih, IMF’de “Cari açığın çözmek için daha yüksek faiz dışı fazla verin ‘’diyor .
Faiz dışı fazla için bir yandan vergiler artırılırken , diğer yandan devlet altyapı yapmıyor. Bu şartlarda halkın yüzde 90 hizmet almadan vergi veriyor. Yani, toplum hem hizmet almıyor.. Hem de dışarıya kaynak aktarmak için çalışıyor.